Eldəniz QULİYEV
Yalan deyib imanımı yandıra bilmərəm, yəni oxuyacağınız bu hadisəni şəxsən özüm görməmişəm,- görənlərin dilindən eşitmişəm. Deyirlər ki, “Yeni Müsavat” qəzetinin kollektivi fasilə vaxtı redaksiyanın dəyirmi iclas stolunun üstünə cörək, pendir, göy-göyərti, bişmiş toyuq, kartof soyutması və sair Allah verən təamlardan düzüb, nahar etməyə hazırlaşırmışlar... Xanım yazarlardan biri dodaqaltı: “çəngəl-bıçaq, kəs-küs” deyə-deyə, çəngəl-bıçaqları yerbə yer eləyir, arada da müqavilə ilə yenicə işə götürdükləri digər həmkarına replika atır:
- Əlli-ayaqlı ol, qıza!..- deyir. Müstəqil, ictimai-siyasi qəzetdə işləmək şərəfi hər kəsə qismət olmur ha!.. Stol düzəltmək məqalə yazmaqdan qat-qat çətin məsələdir. Bu qədər sadə!
- Əlbəttə! - Bunu, dadlı-duzlu yeməklərə baxdıqca ağzı sulanan stajlı köşə yazarlarından biri deyir: - Obyektiv, vicdanlı, ən əsası, qərəzsiz bir qəzetdə külüng döymək jurnalistin avtobioqrafiyasına qızıl hərflərlə həkk olacaq əbədi bir nəsnədi...
Əlqərəz, stolun ətrafında əyləşənlər elə “bisimillah” eləmək istəyirlər ki, bu vaxt BRMM- yəni Baş redaktorun Müavininin Müavini olduqca emosional bir şəkildə dillənir:
- Allah baş redaktorumuzun başını sağ eləsin! Belə ləyaqətli, belə şərəfli bir qəzeti belə L-sız və belə Ş-siz bir dövrdə saxlayıb - hifz etmək, zatən, hər kişinin işi deyil! Öz millətinə, öz xalqına təmənnasız qulluq göstərmək əsl fədakarlıqdır!
Amma BRMM, nədənsə bu sözləri deyərkən gözü önündə baş redaktorun mübarək sifəti əvəzinə, sabah alacağı 480 manat məvacibi-özü də 20 manatlıq əskinaslar şəkilində, - gəlib durdu...
Eynəkli, sarışın və ikidilli - o mənada kı, həm rus, həm də öz dilimizdə yazan, davakar yazar:
- Allax onu bizə, qazetamızı və saytımızı da xalqımıza çox görmesin! - dedi.
- Amin! - Redaksiyaya sınaq müddətinə qəbul olunmuş yaraşıqlı qız köks ötürdü.
Və nə oldusa elə bundan sonra oldu... Stolun üstündəki bişmiş toyuq lappadan, yəni qəflətən sıçrayıb plastmas boşqabda dim-dik “dayandı” və elə bir qəh-qəhə çəkdi, elə bir qəh-qəhə çəkdi ki, pəncərələrin bədənnüma şüşələri cingildədi!.. Deyilənə görə, hətta on iki şamlıq lüsrtanın üç-dörd xurustal şüşəsi də qopub yerə düşüb... ancaq bunun mətləbə dəxli yoxdur.
Həə, bu qeyri-adı mənzərəni görən hörmətli qələm əhli əvvəl duruxub, sonra isə qorxudan, eləcə, heykəl kimi donub qalıblar, yəni heç “mıqq”da eləyə bilməyiblər. (Sonra deyirlər ki, qara qüvvələr, mistika-filan cəfəng söhbətlərdir(!?).
İddia edirlər ki, bişmiş toyuğun özünü bu sayaq “naqlı” aparması tək bircə nəfəri – redaksiyanın göz muncuğu sayılan yeganə ağıllı və müdrik qələm əhlini - qətiyyən təəccübləndirməyib. Və o, öz həmişəki, daha doğrusu ənənəvi ironiyasına bir-iki çimdik intellektual skepsis qataraq:
- Bəylər, xanımlar, mən burada təəccüblənməli - xoflanmalı bir zad görmürəm, - deyib, - Bir ölkədə ki, yatmış millət gözü bağlı-bağlı ağlaşa bilirsə, bir ölkənin ki, efir məkanına kanalizasiya turbaları çəkilir və bu turbalar bir başa TV-lərlə calaq edilirsə, üstəlik bunu görən millət haray-həşir salıb çığır-bağır qoparmırsa, bir millətin ki, yapistləiylə müxalifətistiəri bir qərinədir ki, kəllələşir və xalq da buna azarkeşlik eləyirsə, ta onda bişmiş toyuğun gülməyində nə qəribəlik ola bilər ki?
Eynəkli, ikidilli, sarışın və davakar yazar özünə gələn kimi, qarala-qarala etiraz etdi:
- Xeyr! Mən razı deyiləm! Bu ritorik sualdır! Kim nə deyirsə, desin: bu Əli Kərimlinin dəsti-xəttidir! Siyasi mübarizəyə nanotexnologiyalar transfer etmək, bununla da bişmiş toyuğu gülməyə məcbur etmək... Bu, ancaq və ancaq Əli Kərimlinin məxfi direktivləri əsasında fəaliyyət göstərən zombiləşmiş AXCP-çilərin işi ola bilər, vsyo! Klyanus, qulağımı gəmirərəm,əgər belə deyilsə!..
Bəli, bu qəribə və sözün əsl mənasında şok hadisə baş verən vaxt, həvəslə yeməyə hazırlaşanların iştahasının “optovoy” küsməsini, eləcə də kiçik, ancaq xoşagəlməz bir insidenti nəzərə almasaq, demək olar ki, elə də ciddi bir fəsad, ya xəsarət alan olmayıb. Qeyd edilən xoşagəlməz “insident” isə bundan ibarətdir ki, bişmiş toyuq sıçrayıb qəh-qəhə çəkən mament Samir ləqəbli dəymədüşər bir köşə yazarı elə diksinib,elə səksənib ki, oturduğu stuldan mayallaq aşıb və... biçarəni qəfl sarılıq tutub. Amma...
Amma, rusun sözü olmasın,: “net xudo bez dobro!”, yəni o gündən Samir ibn Xalid, olub – Samir Sarı və həftə səkkiz, mən doqquz, öz duzsuz yazılarını bu ləqəblə döşəyir!.. Daha doğrusu, çatana çatır, çatmayana bir daş ( bəzənsə daşdan da pis şeylər) atır. Neynəsin, bişmiş toyuğun acığını kimdənsə çıxmalıdı, ya yox?..
Vəssəlam!
