Külli kainatı və oradakı məxluqatı, o cümlədən insanları və cinləri yalnız Özünə ibadətdən ötrü yaratmış ALLAH bu fani dünya həyatını və nemətlərini, o cümlədən, qısa (canlı) ömrü və müvəqqəti ölümü də gələcək - əbədi taleyimiz naminə, bir sınaq olaraq xəlq etmişdir (Quran, 51:56; 21:35; 24:41; 11:7; 62:1 və i.a.).
Demək, sürətlə ötüb-keçməkdə olan bu fani ömrümüzün – həyat yaşamımızın hər anının nə qədər dəyərli olduğunu bircə an belə anlaya bilsək, bəlkəm də Rəbbimizin bizə vəd etdiyi o əbədi səadətə hələm bu dünyada, diri ikən qovuşa biləcəyimizə də ümid artar... Belə ki, “İnsan nə qədər ki yaşayır, onun üçün (xilasına) ümid var, çünki dirilər öləcəklərini bilir, ancaq ölülər heç nə bilmir. Onlara (islahlarından ötrü) daha heç vaxt (möhlət) verilməyəcək, (sağ ikən) var-gücünlə xeyrə doğru çalışmaq lazımdır, çünki gedəcəyin ölülər dünyasında nə iş, nə fikir, nə bilik, nə də hikmət var... Nəticə də budur: ALLAHdan qorx! Onun əmrlərini yerinə yetir! Bəli, insanın əsas vəzifəsi budur. Çünki ALLAH hər işi, gizli hər şeyi – istər yaxşı olsun, istər pis, - mühakimə edəcək” (Tövrat. Vaiz.,9:4, mötərizədə bizim anlatmalardır).
Odur ki, Rəbbimiz bizi qətiyyətlə xəbərdar edir: “... və sənə yəqin (ölüm) gələnədək Rəbbinə ibadət et” (Quran, 15:99).
Bəşərin son təlim-tərbiyyə, ədəb-əxlaq, öyüd-nəsihət kitabı olan Qurani-Kərimin 3 ayəlik Əsr (103) surəsində də Xaliqimiz ömrümüzdən sürətlə ötüb-gedən insan ömrünə (vəl’ Asri) and içir ki, “(vaxtını bihudə keçirtməklə ötüb-keçən anlarına dəyər verməməklə) insan həqiqətən də ziyan içindədir (103:2), o təqvalı (Allahdan qorxub, günahlardan qorunan) əməlisalehlərdən savayı ki, onlar biri-birinə Haqqı (həqiqəti yaşamağı) və (bu yolda) Səbri tövsiyyə edərlər (103:3).”
Cəmi səmavi kitablarını (Zəbur, Tövrat, İncil, Quran) digər 11 aydan ən üstün və ən fəzilətli sandığı özünün mübarək Ramazan ayında nazil etmiş ALLAH, bu ayda və hətta onun “min aydan xeyirli” sandığı bircə gecədə (Qədr) də əbədi xilasımız üçün öz mübarək Rəhmət qapısını taybatay açmışdır, yəni, bu bircə ayda və hətta o bircə mübarək gecədə nəfsini müəyyən qadağalardan qoruyub, sidqi-ürəklə ibadət edən kəs də xilas ola bilər. Burada İbadət – heç də yalnız namaz qılmaq, oruc tutmaq, zəkat vermək yox, həm də, günahlarından ötrü tövbə etmək; zülmündən əl çəkmək; halal qazancla, haqq və ədalətlə yaşamaq; valideyin və qohum-əqrabaya məhəbbətlə yanaşmaq; “yarım xurma” ilə də olsa bir yoxsula, ehtiyacı olana səxavət göstərmək, yorulmadan biri-birilərinin xilaslarından ötrü Rəbbinə dualar etmək və i.a. ilahi tələblərdən ibarətdir. Təsadüfi deyildir ki, Qurani-Kərimin Orucluqla bağlı Bəqərə surəsinin və min-bir hikmətlərlə dolu 183 - 186 ayələrində iki dəfə ardıcıl olaraq xəstə və ya səfərdə olan, ya taqəti olmayanları oruc tutmaqdan qismən ya tam şəkildə azad etsə də, onları da digərləriylə birgə bu mübarək ayın fəzilətlərindən bəhərlənməyə, pis əməllərdən çəkinməyə və doğru yola yetişməkdən ötrü Ona dua edib çağırmağa səsləyir...
Demək, bu aydakı dualar da digər aylardan tamamilə fərqli olaraq, daha müstəcəb və fəzilətlidir. Odur ki, fürsətdən istifadə edib, mənasız olaraq ötüb-keçən günlərimizin və anlarımızın kəffarəsindən ötrü, Rəbbimizin bizə bəxş etdiyi bu əvəzsiz, mübarək şansından istifadə etmək də bir ibadətdir. Biz də mübarək peyğəmbərimizə (s.ə.v.s) MERAC səfərində ALLAH tərəfindən bəxş edilmiş DUAnı təkrarlamaqla, cəmi oruc tutan ya tutmayan qardaş-bacılarımızı bu RAMAZAN ayı münasibətiylə təbrik edir və bu duanı dəyərləndirməyə çağırırıq :“Ey Rəbbimiz, (bəzi tapşırıqlarını) unutduqda və ya yanıldıqda bizi cəzalandırma! Ey Rəbbimiz, bizdən əvvəlkiləri yüklədiyin kimi, bizi ağır yükləmə! Ey Rəbbimiz, gücümüz çatmayan şeyi bizə yükləyib daşıtdırma! Bizi əfv edib bağışla, bizə rəhm et! Sən bizim ixtiyar sahibimizsən (mövlamızsan).
Kafirlərə qələbə çalmaqda bizə kömək et”(Bəqərə, 286)! Amin!
Hilal MƏMMƏDOV,
Vicdan məhbusu
