DAVAM EDİR - 37...
VƏTƏNİ SEVDİM, HEÇNƏSİZ QALDIM
... Canımdan artıq sevdiyim, uğrunda olmazın zülümlər çəkdiyim, vətəndaşı olduğum Azərbaycanın konstitutsiyası və beynəlxalq hüquq normalarını kobud şəkildə pozan Masallı rayon polis şöbəsi əməliyyatçıları yəni Allahın bəlasından da qorxmurlarmı? 04. 12. 2017- ci il tarixi çiynimdəki mələklər 62 illik ömrümün ən ağrılı -acılı qara səhifəsini yazırdı...
Qadir olan Allah, xəlq etdiyi vüqarlı Talış Millətimin qeyrətli övladları vasitəsi ilə tam əksini, Milli tariximizə qızıl hərflərlə yazmasına kimsədə şübhə olmasın!
Sən demə həmin gün naməlum adamlar tərəfindən oğurlanmağımı rayon polis şöbəsinə məlumat verməyə gedən ömür-gün yoldaşım Rubabə, bacım Bəsirə və bir neçə qohumları da nəinki dinləyən olmayıb, hətta onlara qarşı da kobudluq edilib.
Yoldaşım polis növbətçisinə deyib ki,
- Cənab polis, adamın cinayəti olubsa, ölkə qanunları ilə mühakimə edilsin. Onun şəxsi əmlakı sayılan maşını hansı cinayəti törədib ki, məhkəmə qərarı olmadan əlindən zorla alınıb naməlum istiqamətə aparılıb ?
- Polis cavabında ;
- Xanım, sizə əriniz lazımdır, yoxsa onun maşını ?
- Mən sualıma hüquqi cavab almaq əvəzinə, savadsız sual almağıma təəssüf edirəm.
Bacım Bəsirə isə yoldaşımdan fərqli olaraq, yəni mübariz formada:
- Əlində mənim portretimlə, “ Qardaşımı tapıb verin ! “ qışqırıb üsyan edərək polis şöbəsinə daxil olub. Polis kontingenti “həyəcanla” onu qeyri rəsmi olaraq, axşama kimi növbətçi otağında həbsdə saxlayıb, “Bandotdelə” aparıldığımı bildirəndən sonra sərbəst buraxılıb....
Bir yandan qohum-əqrabalarımın narahatçılığı, digər tərəfdən də qapıda saxladığım dilsiz, vəfalı “CEK”adlı itimin sadiqliyi ilə kənd camaatını necə kövrəltdiyi hələ də gündəmdən düşmür...
Vəfalı “Cek” evə qayıtmadığımı duyub, həyətdən çıxıb, kəndin dörd yol ayrıcılığında durub, bütün qara rəngli maşınlara yaxınlaşıb, qeyri adi səslə hürürmüş.
Mən qanunsuz olaraq 30 sutkalıq inzibati cəza çəkməkdə, “Cek” də 30 sutka yol ayrılığında...
Bu dəhşətli həyat “səhnəsini” anlayan kəndçilərimin dilsiz “cekimə “ 30 sutka yemək verdiklərinə görə təşəkkür etməyimi özümün insanlıq borcum bilirəm.
Əziz həmvətənlər !
İtimin hərəkətləri barədə yazıda yer ayırmağımı kimsə mənə irad tutmasın. Ən azından müqayisə edib bilin ki, polisin adama su verməyən Azər adlı pantürkçü-şovinist əməkdaşı olsa da yaxşı insanların da çox olması həqiqətdir. Deməzdim ki, polisin hamısı Azər xislətdədir. Axı yaxşılarının adını, insani hərəkətlərini desəm, inanın ki, hakimiyyət onları məhv edər...
Həmin yaxşıların olması, şəxsən məndə gələcəyə çox böyük ümüdlər vəd etdi. Bütün qarışıq “rənglər palitrasında” müxtəliflik olduğu kimi, Masallıdan Bakıya mənim maşınımı qanunsuz idarə edən polis çavuşu (kimliyi barədə məlumat ala bilmirəm) naqis əməli ilə məni daha ağır duruma salıb.
Yəni, Bakıya qədər olan yol boyu, maşınımda mənə məxsus dəyərli hədiyyə olan video-kameralı avtoqələmi, xarici pasportumu, Əmək kitabçamı oğurlayıb götürən həmin çavuş nə düşünüb ?...
Guman edirəm, düşündüyü bu olub ki, oğurladığı şeyləri, ən azı “Əmək Kitabçamı “ mütləq axtararam, o da mabədi üzrə, öz “qiymətini “ oxuyar...
Düşünməyib ki, mən sona kimi ondan yazışmanı davam edərəm.
Masallı RPŞ-nin rəisi cənab Habil Əmiraslanov yəqin ki, çavuşun oğurladığı şeylərimin qaytarmasında yardımçı olacaq.
O, çavuş heç cürə oğurladığını inkar edə bilməz. Çünki, axtarmadığım yer, ünvan qalmayıb. “Bandotdel”də də həmin əşyalarım olmayıb, ancaq maşından oğurlanıb.
Əşyalarımın olmaması barədə hətta “Bandotdel” və Binəqədi Təcridxanasında da bildirmişdim...
Həbs ediləndə fikirləşirdim ki, həbsxana həyatı çox ağır olar. Amma bütün olaylar göstərdi ki, əsil həbsxana cəhənnəmi o hasarlı, tikanlı həbsxananın çölündə yaşayırıq.
Doğrusu, polis çavuşun əşya və sənədlərimin oğurlaması, yazımın 2-ci hissəsində anons verdiyim “ Sabiq Müdafiə Naziri Rəhim Qazıyevlə həbsxana görüşüm “ barədə olan fikrimi az qala unutmuşdum. KİV-dən bəlli olduğu kimi 25. 12. 2017 – ci il tarixdə sabiq MN-i Rəhim Bəy Qaziyev hakimiyyəti tənqid etdiyinə görə 10 (on ) sutka inzibati həbs cəzasına məhkum edilmişdi...
26. 12. 2017 – ci il tarixdə, səhər yoxlamasından sonra məni 4-cü kameradan 2-ci kameraya köçürtdülər.
İçəri girib, stolun üstündə təsbeh, tumbada “molla” Milli papaq görəndə, dalağım sancdı...
Fikirləşdim ki, yəqin məni Talış zonamızın dinə meyilli olması ilə əlaqələndirib, “torbamı bu motivlə “ bir qədər də geniş tikmək istəyirlər.
Heç xəyalıma da gəlməzdi ki, 1992-ci ildə döyüş zonasında olduğum vaxt, ikicə dəfə görüşdüyüm Müdafiə Nazirimlə həbsxanada görüşüb, bu görüşümüz sanki həyat səhifəmi daha da şanlı edəcək.
Əlbəttə, müxtəlif fikirlər xəyalında qərq olduğum vaxt, birdən dəmir qapının qıfılları şaq-şaraqla açıldı.
Rəis, müavinləri və bir neçə əməliyyatçıların önündə kamera qapısının ağzındaca məni görüb gözlərini gözümə zilləyən, sağ əlini qaldırıb, soyadımı “ Dadaşov “ deyə qucağını açdı...
Mən də eynən, qucaqlaşdıq.
Mən onu, o da məni bərk-bərk bağrına basdı.
Rəis soruşdu:
- Rəhim müəllim, siz bu kişini hardan tanıyırsınız ?
- Qarabağ müharibəsindən.
- Bu qədər uzun illərdən sonra nə əcəb unutmamısınız ?...
- Rəis, mən Müdafiə Naziri olduğum müddətdə polkovnikə kimi kimlərə rütbə vermişəmsə, onların hamısını xatırlayıram, nə vaxt, harda olmasından asılı olmayaraq, beləcə doğma qardaşım kimi bağrıma basıb öpüb qucaqlayaram. Naziri Nazir “taxtında” saxlayan, onun sevib hörmət etdiyi, qayğısını çəkdiyi əsgər – zabitidir !...
Rəis bizimlə xudahafizləşib, dəmir qapını bağlatdırıb getdi.
Öncə azərbaycan mental dəyərlərə uyğun olaraq, Rəhim bəy süfrə açdı, Allahın qismət etdiyi “nanu-nəməkdən” təam etdik, sonra söhbətə başladıq...
1992-ci ildəki MN-i olduğu dövrün qələbələr illərinə qısa ekskurs etdik.
Mən çox yaxşı bilirdim ki, həmin keçid dövründə Müdafiə Naziri Rəhim bəyin oturmağa normal kabinet şəraiti yox idi...
Amma mənimlə birgə xidmət edən, sonradan şəhidlik zirvəsinə çatan üç Milli Qəhrəman;
1. Mirzəyev Yusif Vəli oğlu – Naxçıvan
2. Kərimov Kərim Kərim oğlu – Naxçıvan
3. Şikarov Şikar Şükür oğlu - Şamaxı
Saysız hesabsız qeyrətli Azərbaycan övladları Müqəddəs Vətənimizin Dövlət Müstəqilliyi və ərazi bütövlüyü uğrunda ölüm-dirim mücadiləsinə qalxmışdı...
Rəhim bəylə iki sutkalıq həbsxana kamerasında yuxusuz qalıb dərdləşməyimiz, qalaq-qalaq kitablara sığmayan dəyərli söhbətlərin tarixə yazılası mövzusunun linqi, ön səhifəsi oldu...
Mənə bir daha sübut oldu ki, Rəhim bəy Vətənimiz Azərbaycan və dəyərli Xalqını milli-irqi ayrıseçkilik etmədən, sevməklə qeyrətini namusunu qorumağı həyatının əsas prioriteti hesab edir.
Çox əfsuslar olsun ki, onu əsassız olaraq, ləkələyib gözdən salmağa çalışanlar, gün gələcək əsil həqiqətləri özləri etiraf edib, ona həqiqi Milli Qəhrəman adı veriləcək.
Sadəcə, onun əsil Müdafiə Naziri olduğunu hələ də Xalqa doğru-düzgün çatdırmırlar...
O dövürdə hakimiyyətdə olanların hamısı Döyüş əməliyyatlarına müdaxilələr edib, əngəllər yaratmasına baxmayaraq, qeyrətli Vətənpərvər oğulların öz Milli Ordusunun Nazirinin əmr və sərəncamlarını yerinə yetirməsinin bəhrəsi oldu ki, çoxlu ərazilərimiz düşmən tapdağından azad edildi. Bu tarixi faktı silmək, mümkün deyil !
Sözsüz ki, Nazirimlə etdiyim çox dəyərli söhbətlərin çox hissəsi mənimlə məzara gedəcək ...
Biz azərbaycan Xalqının bölünməz parçası olaraq, Vətənimizin ərazi bütövlüyü, hüquqi Dövlətin qurulması üçün mübarizəyə qalxdıq.
Bu müqəddəs mübarizəmiz əbədi olaraq, davam etməsinə kimsədə şübhə olmasın.
Bizi təqib, təhdid, qurama ittihamlarla şərləyib zindanlarda çürütmək, amalımızdan sapındıra bilməz!...
Rəhim bəylə daxili-milli məsələlərlə bağlı soxlu suallarım da oldu... Bu gözəl insanı, sadəcə azərbaycan Xalqına yaxşı tanımağa imkan verilməyib. Mən hələ onun qədər doğma İslam dinimizə, Milli – mental dəyərlərimizə belə həssaslıqla yanaşan ikinci şəxs tanımıram.
İkinci sutka, çox çalışdılar ki, ona da mənə də müxtəlif motivdə “torba “ tikib, vaxtımızı uzatsınlar...
Nəvəmiz yaşda polis serjantı ( məlum bölgədən ) əvvəlcə mənə, sonra da Rəhim bəyin yaşına hörmət etmədən kobud danışdı, cavabını da özünəməxsus formada alıb, rəsmi şikayət etdiyimizi bildirəndə, ... şalvarını batırdı...
Şirin söhbət edirdik ki, yenə dəmir qapı açıldı, Rəhim bəyə xəbər verdilər ki, yeznəsi Elmanı ona görə həbs ediblər.
Bəyin halı çox pisləşdi, huşunu itirdi, yıxılan anda mən dərhal onu tutub saxlayıb, uzatdım çarpayısına.
Əlimdən gələn, bacardığım yardımı etdim. Gözlərini açıb, kurtkasının cibindən bükülü kağızı çıxarıb, dedi ki, Mətləb, qardaşım, bu mənim yazdığım vəsiyyətnamədir. Başıma bir iş gəlsə, bunu çatdırasan kürəkənim Elmana. Yox əgər çatdıra bilməsən, çeynəyib udasan ki, kiminsə əlinə keçməsin...
Doğrusu çox kövrəldim, qarşısından çöndüm ki, göz yaşlarımı görməsin...
Bircə bunu dedim ki, “ Bəy, zabitin şərəf və ləyaqəti “ anlayışı, mübarizə əzmimizi qıra bilməz !
Bu ölkədə millətindən, irqindən-cinsindən asılı olmayaraq, hər kəs hüquqi Dövlətin qurulmasını istəyir.
Həbsxanadan kənarda olan demokratik fikirli mübariz insanların köməyi ilə iki gün sonra Rəhim bəyin azadlığa buraxıldığını bildirdilər.
Vaxt çatdı, görüşüb, qucaqlaşıb ayrılmağımızı görüb, heyrətlə baxan həbsxana işçiləri də mehriban münasibətimizə mat qalıb, kövrəldilər.
Onlar da çox yaxşı anlayırdılar ki, bizi və orda zülümlərə məruz qalan insanların 95%-i günahsız olmaqla, ifadə azadlığının qurbanlarıdır!...
Mən orda gördüm ki, bu Xalqın daha çox zülüm çəkən kəsimi Türk qardaşlarımızdır. Onlara həbsxanadan kənarda edilən qeyri insani rəftardan nə qədər yazsam, tükənib, bitən deyil ...
Həbsxanada saysız-hesabsız türk qardaşlarımız vardı ki, ağlasığmaz qurama ittihamlarla həbsdə yatıt...
Saatlı rayon sakini Əhmədov Şöhrətin başına gətirilən müsibətlərdən, Ağdamlı məcburi köçkün həyatı yaşayan Yasirli Babəkin ailə “dramından “ , ona edilən ədalətsizliklərdən yazsam, bu məqalənin ahəngi pozular, qəm-qüssə içində göz yaşlarınıza hakim ola bilməzsiniz... (Ayrı söhbətin mövzusu olduğu üçün, türklərə edilən zülümdən yazmasam, Allah qarşısında özümü günahkar hesab edərəm)
Sübut olur ki, bu ölkənin hər şeyi, xüsusilə də Xalqı çox gözəl, problemi isə yalnız mövcud YAP - hakimiyyətidir!...
Xalqa, Dövlətçiliyə yabançı olan hakimiyyəti dəyişmək, “Milli –siyasi partiyaların birləşib – birləşməməsi “ yox, Ümumxalq hərəkatının təşkili vacibdir!
Əsas məsələ budur ki, həqiqət-mühakimə oluna bilməz!
(Davamı, həbsxanadaxili vəziyyət barədə; - 4-cü yazı olacaq)
