 Çox yazıblar Əli Nasir haqqında "Tolışi Sədo”, "Şəvnışt” qəzetlərində.
Həmin yazıların hamısını dönə-dönə oxumuşam. O yazarlar Əli Nasir feniomeninin yalnız bir sahəsini: şairliyi və şeirlərinin bəzi məqamlarını açıqlaya biliblər. Bu məni açmayıb, razı salmayıb.
Onu da deyim ki, məndə də Əli Nasir haqqında yazmaq həvəsi çoxdan oyanıb. Hətta yazmışam da. Ancaq yarımçıq qalıb. Düşünmüşəm ki, tələsikliyə yol verməyim. Çünki birisi haqqında yazarkən onu gərək əvvəlcə tam dərk edəsən və sonra yazasan. Bu şəxsi prinsipimdir.
Amma indi hiss edirəm ki, artıq vaxtdır. Yazmalıyam. Ömür gedir, bir su kimi. Yaşlaşmışam. Yubanmaq olmaz.
Bir də ki, bu yaxınlarda "Tolışi Sədo” qəzetində Əli Nasirin şəkli çap olunmuşdu. Diqqətlə o şəkilə baxdım. Xəyala daldım... Qələmi əlimə alıb yazmağa başladım. Yazımı da həmin şəkilə ithaf edirəm - ki ürəyimdə qövr etdikcə qaysaq bağlayan kədərim ərisin. Ürəyim soyusun...
Onu da deyim ki, bu yazını talış dilində yazmaq istəyirdim. Fikirləşdim. Götür-qoy etdim. Gördüm, yox! Əli Nasir talış soy-köklü olsa da, talış dilində danışsa da, yazsa da, lakin kişi talış dilinə sığmır. Bir də ona görə ki, Əli Nasir talışda boya-başa çatsa da, amma o, Muğanda, Şirvanda, Abşeronda, Gəncəbasarda, Naxçıvanda, Qarabağda, bir sözlə Şimali və Cənubi Azərbaycanda tanınandır. Yuxarıda sadaladığım o geniş coğrafi məkanda yaşayan böyük oxücü kütləsinin hamısı oxuya bilsin deyə bu yazını Azərbaycan dilində yazmağı qət etdim. Həm də bu Əli Nasirin haqqıdır.
Bir də ki, o əgər talış haqqında düşünürsə, nəyi isə deyirsə, deməli o, pak AZƏRBAYCAN və AZƏRBAYCANÇILIQ uğrunda mübarizə aparır!! Çoxları, həm sağdan və həm də soldan onu başa düşmür.
Deyirlər ki, Əli Nasir burğunu gah sağa, gah da sola burur. Belələrini də qınamaq olmaz. Niyə? Ona görə ki, hələ indiyə kimi ölkəmizdə "talışçılıq” özünün elmi təhlilini tapmayıb...
Bəziləri də onu fanatiklikdə günahlandırırlar. Nahaq yerə! Ciddi səhvə yol verirlər. Belələrinə üzümü tutub deyirəm: Gəlin insaflı olun. Dərin düşünün. Bəs İmam Hüseyn? Bəs İmam Hüseynlər !? Bəs Mübariz ?! Onlar da şəhidliyə gedərkən fanatikmi olmuşlar!? Əlbəttə yox!
Gəlin öz arşınınızla ölçməyin. Onlara fanat deməyin! Günaha batmayın! Onlarda- həqiqət uğrunda mübarizəyə olan ülvi eşqdir. Mübarizə eşqi onları şəhidliyə çəkib aparır. Bu isə fanatizm deyil.
Burada "Əshabi-Kəhf” filmindən bir məqam yadıma düşür. Cəlladbaşı çarmıxa çəkmək üçün apardığı məhbuslara diqqətlə nəzər yetirir. Görür ki, onların heç biri qorxu və həyəcan keçirmirlər.
Onu təəcüb bürüyür və onların birindən soruşur:
- Bilirsinizmi sizi hara aparırıq?
- Bilirik.
- Bəs çarmıxdan qorxmursunuz?
Əgər siz Alahımıza olan məhəbbət və eşqimizi bilsəydiniz onda bu sualı verməzdiniz- cavabını verərək ayağında və boynunda qandal çarmıx meydanına toplaşan insanları məğrurcasına, xəfif təbəssümlü baxışla süzür... Sanki onlarla xudahafizləşir və çarmıx dirəyinə doğru addımlayır!!.
Sizlərə aydın oldumu "Ülvi eşq” nə deməkdir? Onlar sizin düşündüyünüz "fanat” deyillər! Bax, Əli Nasir də xoşbəxtdir ki, həmin eşqdən az-çox onda da var. Doğrudur, o, hələlik cismən şəhid olmayıb. Amma mənən şəhidlik məqamındadır!... Gecəli-gündüzlü onun axtarışındadır. Pəhrizcəsinə. Çünki taktikası belədir.
Atalar demişkən, ya qismət! Ya gedər gətirər, ya da ki gedər batırar... Təvəkgül Allaha!...
Əli Nasir - Dəvəsi ölmüş ərəb. Səhralığı dolaşmaqdadır. İstəkli yarını axtarmaqdadır.
ƏŞRƏFİ Sərxan
Lənkəran, 21 mart 2011-ci il
|
