Azərbaycanı atasından təhvil alan İlham bin Heydər də ölkəni şəxsi malikanəsi kimi idarə edir
Türkiyənin tanınmış yazarlarından Cahit Kılıç (haberx.com) son köşə yazısında Ilham Əliyevlə Suriya diktatoru Bəşər Əsəd arasında paralellər aparıb. Cahit Kılıç onların hər ikisinin ölkəyə rəhbərliyi atalarından miras aldıqlarını vurğulayıb.
"Bir dövlət təşkilatının və ya qurumun səlahiyyətlisi, qanun-qaydanı saymadan özbaşına hərəkət edəndə, xalqdan ”ora onun atasının mülküdür?” - deyə, reaksiya alır...
Suriyanı atası Hafiz bin Əsəddən təhvil alan Bəşər bin Hafiz bin Əsəd, əlbəttə ki, ölkəni atasının mülkü olaraq görür və elə də idarə edir.
Azərbaycanı atası Heydər bin Əlidən təhvil alan Ilham bin Heydər bin Əli (məcazi mənada) də ölkəni atasının malikanəsi kimi görür və idarə edir”, - deyə yazan Cahit Kılıç həm Əsəd ailəsinin, həm də Əliyevlərin sosial kimlikləri baxımından öz ölkə vətəndaşlarının mütləq əksəriyyətindən fərqləndiyinə diqqət çəkir. Suriyada çoxluğun sünni, Əsəd ailəsinin isə ələvi olduğunu vurğulayan müəllif Əliyevlərin də kürd əsilli olduğunu iddia edir.
Cahit Kılıç Suriyada da, Azərbaycanda da formal olaraq parlamentin fəaliyyət göstərdiyini, amma bir nəfərin - ölkə başçısının mütləq söz sahibi olduğunu yazır.
Müəllif oxşarlıqları daha sonra belə təsvir edir: "Hər iki ölkənin torpaqları başqa dövlətlər tərəfindən işğal edilib.ÿHər iki ölkənin liderinin də işğal altındakı torpaqları qurtarmaq üçün kiçicik tərpənişi yoxdur! Hər iki liderin də sələflərindən qalma ağıl müəllimləri var. Suriyada 70 yaşındakı Vəlid Muallim, Azərbaycanda da 73 yaşındakı Ramiz müəllim (Prezident Administrasiyasının rəhbəri Ramiz Mehdiyev nəzərdə tutulur - red.).
Hər iki ölkədə böyük sənaye yoxdur. Bu səbəbdən də böyük sənayeyə söykənən istehsal da yoxdur. Hər iki ölkədə böyük ticarət sahələri, sənaye mallarının idxalı və əkinçilik məhsullarının ixracı liderin ətrafındakılar tərəfindən monopoliyaya alınıb.
Yenə, hər iki ölkədəki bank və maliyyə təşkilatları, ölkənin milli qaynaqlarından əldə edilən gəlirlərin böyük əksəriyyəti lider və ətrafındakıların əlindədir. Hər iki ölkədə xalqın böyük əksəriyyəti milli gəlirlərdən pay ala bilmir. Hər iki ölkədə ordu, təhlükəsizlik orqanları və polis milli olmaqdan çıxıb, qeyd-şərtsiz liderin əmrinə keçib. Hər iki ölkədə demokratiyadan əsər-əlamət belə, yoxdur və müxalifətin boğazı sıxılır. Hər iki ölkədə məhkəmə tərəfsizliyini itirib, ədalət anlayışından məhrum olub, əmr və göstərişlə insanları mühakimə edir. Hər iki ölkənin cəza evləri də müxalif siyasilərlə, fikir adamları və jurnalistlərlə doludur.
Gördünüzmü, iki ölkə və liderləri arasında nə qədər çox oxşarlıq var? Biri bahar fırtınasına ("Ərəb baharı” adı alan dəyişikliklər nəzərdə tutulur - red.) tutuldu! Əli qulağında - getmək üzrədir! Digərini də eyni bənzərlik vururmu, deyərsiniz?..”.
