Bismillah!!!
Qardaşım Feyzullaya açıq məktub
Salam əziz qardaşım Feyzulla!
Sənin "Neftçilər” xəstəxanasında ürək problemlemlərinlə bağlı olaraq müalicə edildiyini və cərrahiyyə əməliyyatına hazırlıq görüldüyünü eşidib, xeyli narahatlıq yaşadım.İnşallah, külli kainatın və bəşərin baş Cərrahı və Həkimi Rəbbimizin rəhməti, məlhəmi, şəfqəti; cəmi dindarların duaları sayəsində bu cismani nasazlığın aradan qalxar və inşallah, yaxın günlərdə kəndimiz Təngərüdün cümə namazlarındakı imamlıq şərəfini və məsuliyyətini yenə də öz çiyinlərində davam etdirəcəksən...
Əziz qardaşım, istər bizim kənd məscidində, istərsə də digər yerlərdə bizim üçün də etdiyiniz dualara görə şəxsən sənə və cəmi duaçılara xeyli minnətdaram! Allah Sizi hər iki cahanda məsud edib arzu və istəklərinizə çatdırsın, inşallah!
Əziz qardaşım, ümidvaram ki, sən də bu cismani xəstəliyimizi ya başımıza gələn digər bəla ya müsibətləri saysız – hesabsız qüsurlarımızın bir kəffarəti naminə Rəbbin bir rəhməti, məlhəmi və şəfqəti hesab edib, qətiyyən ruhdan düşməyəcək və əksinə , səbr və səbatla bu kiçik ilahi sınaqdan da ləyaqətlə çıxacaqsan, inşallah!
Qardaşım Feyzulla! İnan ki, bu kiçik dünya məhbəsində olduğum 1 il 9 ay ərzində dəfələrlə Sizi, kəndimizi, dağ-meşələrimizi, çay-bicarlarımızı, ziyarətgah və pirlərimizi və i.a. xatırlamaqla yanaşı, rəhmətlik anam Nəcibənin "Baba Cəbrayıl” pirində və məzarlığındakı an mərasimində aramızdakı kiçik bir dialoqu da heç cürə unutmamışam.Məhz həmin "Neftçilər” xəstəxanasında müalicə alan və əməliyyata hazırlaşan qonşu (Pensər) kəndçimizə baş çəkib(21 iyun 2012-ci il), oradan evə qayıdarkən, sonralar polis zabitləri olduqları bəlli olan bir qrup quldurun həmləsinə məruz qalıb, oğurlandığım, hara və hansı istiqamətə aparıldığımı bilmədiyim zaman, maşındakı söz-söyüşlərinə və ara-sıra başıma və çiynimə vurduqları zərbələrə də zərrə qədər məhəl qoymadan, həmin söhbəti xatırlayıb (ürəyimdə) , o ki var özümü danlayırdım...Belə ki, anamın an mərasimində, onunla yanaşı məzarlıqda uyan rəhmətlik sevimli dindar nənəmin, həm də ilk tərbiyəçim və müəllimimin(atamın anası, onun da adı Nəcibə idi) ayaq tərəfindən xeyli yam-yaşıllı boş yeri görüb sevinmiş və pıçıltıyla sənə müraciət etmişdim: molla səndən bir xahişim və vəsiyyətim var:sayəd, Allah tezliklə , lap elə səhəri ruhumu cismimdən çıxartsa, lütfən, məni burada dəfn edəsiniz...
Əziz qardaşım, onda təəccüblə üzümə baxıb, məlum Quran ayəsinə istinadən demişdin: "O saatın(ölüb-dirilmə) elmi (barəsindəki bilgi) yalnız Allaha bəllidir...Heç bir nəfs səhər nə edəcəyini,heç kəs harada öləcəyini bilməz...” ( 31: 34). Doğrusu bu məlum ayəni bir daha xatırlamağın əslində qüsur və günahlarımızın islahı barədə daha çox düşünməyimizi tövsiyyə etmək idi...
Əziz qardaşım, məhz həmin maşında, haraya aparıldığımı və bəlkə də qətlə yetirilib ,yaxınlarımdam naməlum yerdə basdıralacağım barədə heç bir təsəvvürüm olmadığı anlarda mənə xatırlatdığın ayəni yadıma saldıqca o ki var nəfsimi danlayırdım...Bu və digər saysız – hesabsız qüsur və günahlarımı da gözümün önünə gətirib, qəfildən (ağrılarıma baxmayaraq!) onlara dilləndim: bircə an dayanın və bir xahişimi dinləyin! Özlərindən xeyli məmnun halda soruşdular: hə, ağlın başına gəlir,deyəsən...(yəqin fikirləşdilər ki,ağrılara dözməyib, yalvarmağa başlayacayam).Dedim: yox, yox, əksinə, sizdən xahiş edirəm ki, bir az da bərk vurasınız başıma və daha da biədəb söyüşləri yağdırasınız...Bu qeyri – adi xahişimdən xeyli təəccüblənib bir ağızdan dilləndilər:xeyir ola, niyə? Dedim: xeyirdir, çox xeyirdir...Zalımın hər zərbəsi ya təhqiri neçə-neçə günahlarımın kəffarəsinə vəsilə olar, inşallah...Hərçənd ki, bu zülm onların özlərinin zərərinə işləyir..Heçnə anlamayıb, bir-birinin üzünə baxıb, istehza ilə dedilər: bunu "psixakaya” aparmaq lazımdır ki...Dedim:kaş əmrinizi dəyişib, ora göndərəydilər...Dedilər:elə bilirsən, oradan pul-parayla ya day-dayla qurtulacaqsan?Dedim: yox,yox, bilirəm ki,bu sifarişdir, nə pul, nə də day-day köməyə yetişməz, amma, bəlkəm cismani(ruhi) xəstəliyim sabahkı xilasımda rolu oldu.(yəni, demək istəyirdim ki, bəlkəm, Rəbbimin bu ruhi xəstəliyimə görə mənə rəhmi gəlib bağışladı)Əlbəttə, onlar yenə də bir şey anlamaladılar...
Əziz qardaşım Feyzulla! İnan ki, istər bayırda, istərsə də bu kimi məhbus həyatımda, şəxsən öz nəfsimi danlamaq və tərbiyələndirməklə yanaşı, fürsət var ikən, Allah rizası naminə, digərlərinə də bildiklərimdən nəsə çatdırmaqla onları qəflət yuxusundan ayıltmağa cəhd edirəm...Necə deyərlər, müəllim zindanda da müəllimdir...Yeri gəlmişkən bir riyaziyyatçı alim-pedaqoq kimi, tələbələrimə tez-tez xatırlatdığım bir məsəli sənin də nəzərinə çatdırmaq istəyirəm: Evklid həndəsəsinin atası, qədim yunan filosofu və riyaziyyatçısı Evklid bəzən nəfsini tərbiyələndirməkdən ötrü, öz şəhərinin "dəlilərinə” pul verib aşkarda(camaat içində) özünü kötəklədirmiş ki, qəlbindəki qüsurları, xətaları (özündənrazılıq, təkəbbürlük və i.a.) islah edə bilsin.İndi, bu polislərin bilavasitə özlərinin ciblərimə narkotika atıb, özlərinin də məni söyüş və yumruqlarıyla "tənbeh” etməsindən aldığım feyz, bəlkə də rəhmətlik Evkliddən də daha artıq idi...Doğrudur, Evkliddən fərqli olaraq, nəfsimin islahı 5 illik "kötəklənmə” ilə nəticələndi,amma, neylək ,görünür, daha çox islahıma ehtiyac var imiş...Təvəkkül Allaha!!!
Hökm Allahındır!( 6:57) Əziz qardaşım, elə burada "5 il” "srokla” bağlı kiçik bir haşiyə ilə sözümü yekunlaşdırmaq istəyirəm: bu yaxınlarda bir məhbus yoldaşım ibadət otağında məndən soruşdu: "srokun necə gedir?” (yeri gəlmişkən, məhkumlar tez-tez bu sualı bir-birinə ünvanlayır və cavabında neçə il-ay-günün qaldığını bildirirlər...)Cavab verdim:” gedir də sözdür, lap uçur e..., kaş, bircə anlıq o vaxtı dayandıra, ya da geriyə çəkə bilərdim, o müddət ərzində isə fürsət tapıb bir-iki zikrimi, bir-iki şükrümü, bir-iki tövbəmi də diləyə biləydim Rəbbimdən...”
Əziz qardaşım Feyzulla, cismani xəstə halında ,Sizə bir minnətdarlıq və mənəvi dəstək olaraq, yazdıqlarımı bir haray sədasına çevirib, istər buradakı, istərsə də bayırdakı qafil, cahil, zalim, təkəbbürlü, dünyapərəst insanlara məlum bir ayə ilə xəbərdarlıq edərək, fani dünyadakı vaxtlarının hər anına dəyər verməyə çağırmaq istəyirəm: "Bilin ki, dünya həyatı oyun – oyuncaq, bər – bəzək, bir – birinizin qarşısında öyünmək, mal – dövlət, oğul – uşağı çoxaltmaqdan ibarətdir. Belə bir məsəl kimidir: yağmurun yetişdirdiyi bitki (məhsul ya ot) əkinçilərin xoşuna gələr, sonra da o quruyar, və sən onun saralıb – solduğunu, daha sonra çör – çöpə döndüyünü görərsən (dünya malına aldananları isə) axirətdə şiddətli əzab, ( dünya malına uymayanları isə) Allahdan bağışlanma və razılıq gözləyir və dünya həyatı aldanışdan ( yalandan) başqa bir şey deyildir” ( 57:20)
Əziz qardaşım Feyzulla! Bir daha Sənə Allahdan şəfa diləyir və salamımı cəmi yaxın qardaş – bacılarıma çatdırmağı xahiş edirəm.
Allah amanında! İnşallah, yaxın günlərdə kəndimizin məscidində birgə namaz qılaq. "Hökm ancaq Allaha məxsusdur.Ona təvəkkül etdim və təvəkkül edənlər də ancaq Ona təvəkkül etsinlər”( 12:67)
Hörmətlə: qardaşın Hilal
6 mart 2014-ci il
