 Yaxud, şoru da yağ qiymətinə olan ölkə necə olar?
İnternetdə bir yazı diqqətimi çəkdi. Millətin vəkili Fəzail Ağamalı miskinliklə Ermənistan dövləti barədə danışır. F. Ağamalı deyir ki, ermənistanda ictimai -siyasi vəziyyət o qədər ağırdır ki, onların elm adamları da işsizlikdən, kasıbçılıqdan, dövlətin apardığı yarıtmaz siyasəti nəticəsində ölkəni tərk edirlər.
Birdə siyasi araşdırmalar ofisinin rəhbəri Mübariz Əhmədoğlu "ölkə başçısı”(?) kimi bəyan etdi ki, Azərbaycan anoloqu olmayan müharibəyə hazırlaşır.
Bu bəyanatlardan sonra bəd xəbər eşitdim. Cəbhə xəttində xidmət edən üç kasıb balası ağır yaralanmışdır. Deyirəm bizim harınlamış, kəlpeysər məmurların nə vecinə ki, kasıb balaları korrupsioner, rüşvətxor Müdafiə Naziri və onun Baş Qərargah rəisinin "ət maşınının" qurbanına çevrilirlər.
Mənim əzizlərim, əvvəla Fəzail bəyin dediklərinə bir qədər açıqlama vermək istərdim. Ermənistan üçün narahat olaraq, ermənilərin halına acıyıb, onlara göz yaşı axıtmaq hansı məntiqə sığır? Heç kimə sirr deyil ki, tarix boyu bu mənfur qonşularımız gözəl vətənimiz Azərbaycana qarşı torpaq iddiası ilə hər cür hiyləyə əl atmışlar. Gerizəkalı rəhbərlərimiz isə onların iyrənc əməllərinə laqeyidlik etmişlər. Nəticəsi isə göz önündədir.
Erməni özünü yazıq, miskin, guya əsarətdə olduğu kimi dünyaya təqdim edərək Azərbaycanın çörəyini yemiş, Qarabağ kimi cənnət məkanımızda məskunlaşmaqla yaşayış məntəqələrimizin adlarını hərfi dəyişikliklər etməklə, etap-etap özününküləşdirməyə qismən də olsa nail olmuşlar. Ağılsız , rüşvətxor, xain, qarnından uzağı görməyən bəzi rəhbərlərimiz onların məkirli əməllərinə etinasız yanaşaraq, ərazilərimizin böyük bir hissəsi bu mənfur qonşularımıza hissə-hissə peşkəş edildi.
Bu gün Azərbaycanın igid və cəsur oğulları özlərinin qanı bahasına Vətəni erməni işğalından azad etməyə çalışsa da bu sülalə hakimiyyətinin ürəyincə deyil. Mənim yazılarımın əsas qayəsi bu mövzudan kənar olmasa da, bir daha fəxrlə deyə bilərəm ki, nə xalqımız, nə də vətən hələ bitməyib, tükənməyib. Hər gün bizə örnək olan Yusif Mirzəyevlər, Şikar Şikarovlar, Kərim Kərimovlar, Fərid və Mübarizlər doğulur.
Görün bu hakimiyyət nə edir ?
Gənclərimizin tərkivətən olmalarından çox yazılır. Yaşayış şəraiti acınacaqlı vəziyyətdə olan kasıb təbəqənin nümayəndələri kirayədə yaşamaqla ac-yalavac körpə dünyaya gətirirlər.
Azərbaycan hökuməti körpələri bütün maddi və mənəvi imtiyyazlardan məhrum etmişdir. "Sosial yardım” deyilən bu şoğəribi də o kəlpeysərlər onların əlindən qamarlayıb yeyirlər.
Zülüm - zillətlə böyüyən, əsgəri xidməti başa vurmaqla xəstə halda evlərinə qayıdan gənclər xidmət etdikləri Vətəndə rüşvətsiz nə iş tapa bilir, nədə qeydiyyata düşə bilir.
Bu hakimiyyətin əlindən cana doyanların çoxu ölkədən çıxır. Kəndlər boşalır, hər üç evdən biri qıfıllıdır (Bu mövzu mənim üçün yeni olmasa da lazım olanda yeniləşə bilər). Fəzail Ağamalı kimi saxta mandat gəzdirən deputatlara deyirəm ki, başınızı soxubsunuz rüşvət və korrupsiya burulğanına, sanki arxanızdan xəbəriniz yoxdur. Başınızı o burulğandan çıxarın, ətrafınıza baxın, görün ölkəmizdə nələr olur.
Ola bilsin ki, mən yanlışlığa yol verirəm, amma xalqın gözü mizan-tərəzidir! Nə vaxtacan məddahlıq edib, qatığa qara deyərsiz ? – Axı qatıq ağdır!
Mən həmişə gördüyüm və qarşıma çıxan reallıqlardan yazıram ki, məhkəmə deyilən "xarmanda” kiminləsə yabalaşmayım. Fikirləşməyin ki, qorxuram, yox!
Sadəcə bəzi üzüboz və ləyaqəti olmayanlarla üz-üzə durmaq ürəyimcə deyil. Problemlərimizdən yazdıqca yazını bitirmək çok zor. Yeni gördüklərimiz haqsızlıqların biri digərini üstələyir, təzələyir. Mövzu çox, vaxt az, ömür isə çox qısadır. Bir qədər də "Böyüklərin” tez-tez istifadə etdikləri "Binə hava yolları” konsernindəki olaylardan söz açım.
Binə hava yolları konserninə getdim ki, oğlum, gəlinim iki nəvəmi qarşılayım. Bu hava limanındakı özbaşınalıqlar barədə bəzi diqqət çəkən məqamları nəzərinizə çatdırıram.
Burda işləyənlərin qulaqları təyyarələrin gurultusundan elə batıb ki, heç kəsi eşitmir və eşitmək də istəmirlər. Zahirən çox yaraşıqlı olan bu hava limanı daxilən iyrənc bir vəziyyətdə olduğunun şahidi oldum.
(Bizi qoruyan polislər) tülkü kimi puskuda durub, RF-dan gələnlərin ciblərində”xüsusi əməliyyat” keçirirlər. Onların ciblərin elə boşaldırlar ki, geri qayıtmağa heç heyi də qalmır. Onsuz da bu dedeiklərimin doğruluğunu hamı bilir, çi fayda!
Heç polis deyərmi ki, mən cinayətkaram, oğruyam, oğrubaşıyam ən yaxşı halda cibgirəm?! Onlardan yazanda, cavabları bir olur: - Şərdir, böhtandır!
Bu hava limanında jurnalistlərə hər şey qadağandır. Sanki bura "tam məxfi” bir hərbi obyektdir. Ən biabırçısı "SƏMA” kafesidir. Ölkənin hər yerində bir çaynik çay əlli qəpik olduğu halda, burda beş manatdır.
Bəli, burda əsil "kapitalizmdir”, heç kəsin xəbəri yoxdur?!
P.S. Allah sizi Azərbaycan polisindən qorusun !
Mətləb DADAŞİ,
Azərbaycan Jurnalistlər
Birliyinin üzvü
|
