Onun başdaşı üzərində bu sətirlər həkk edilmişdir:
Min dəfə düşsəm də alova-oda,
Bir yol da düşmənə çökməmişəm diz...
Məni axtarsanız, yüz il də sonra
Yenə aranızda görəcəksiniz...
Əslində onun elə bir düşməni də yox idi... Hamı onu sevirdi və hətta insan sevgisindən məhrum daşqəlblilər də əleyhinə bir söz işlətməmişdilər... Bəs, kim idi o düşmən ki, qarşısında “bir yol da” diz çökməmişdi? Əlbəttə ki o düşmən – elə öz qəlbindəki NƏFSi-əmmarə idi ki, qarşısında diz çökməmişdi,- yəni, zərrə qədər də olsa dünya malının aşiqi olmayıb, kin,küdurət,qərəz,həsəd,təkəbbür və i.a. qüsurlardan da tamamən uzaq; sadə,təvazökar,azad və ədalətli bir insan idi... Hələm keçən əsrin 60-cı illərindən yalnız Azərbaycanda deyil, cəmi SSRİ məkanında istedadlı şair,nasir,tərcüməçi,publisist,jurnalist kimi tanınsa da 80-cı illərin sonlarından başlayaraq həm də öz doğma ana dilində – Talışca qələmə aldığı yüzlərlə şeir,poema,hekayə və d. əsərlərin müəllifi idi...Əslində o, elə həmin 60-cı illərdən, ana dilindəki yüzlərlə “atalar sözlərini” də toplayıb arxivində qoruyub saxlamış və çapından ötrü tarixi fürsəti gözləmişdi...O, vətəni-Azərbaycanın ayrılmaz parçasını təşkil edən Talışa və doğma kəndi Kakalosa (Astara) isə cismən və ruhən bağlı idi... Gənc yaşlarından kəndindən ayrılıb Bakıda məskunlaşsa da tez-tez doğma yurduna baş çəkər və oradan ayrılmaq belə istəməzdi:
Çandi çan sore ki, şəhərdə jidəm,
Ujən jogo bızın ğəribə kijəm...
Çoko ğədəm nodəm bəştə dədə di,-
Bedəm qiləy bılbıl,- az cə-cə jedəm...
Əhəd Muxtarın Azərbaycanın, o cümlədən Talışın böyük oğlu, ictimai-siyasi xadim, şair,37-38-ci illərin repressiya qurbanı olmuş Zülfüqar Əhmədzadəyə həsr etdiyi “Iştı həşi tojə pemə”(“Günəşin təzəcə doğulmuş sənin”) adlı lirik poemanı bu gün də həyacansız oxumaq olmur...
Yeri gəlmişkən, 1993-cü ildə talış uşaqları üçün tərtib etdiyimiz Z.Əhmədzadə: “Kırınqo”(“Durna”) adlı kitabçamızın da redaktoru Əhəd Muxtar idi. O vaxtlar bu kitabçanın əlyazmasını bir-iki günə oxuyub bizə qaytaranda və orada heç bir redaktə işinin olmadığını görüb xeyli təəccüblə ondan soruşmuşduq: Əhəd müəəlim, axı,kifayət qədər vaxtınız var idi, nədən belə tez vaxtda, o yüzə yaxın şeiri və bizim talışca yazdığımız giriş sözləri oxuyub bircə kəlmə də redaktə etməmisiniz? O, belə cavab vermişdi: Zülfüqar Əhmədzadə hamımızın müəəlimi-Ustadıdır, onun mükəmməl şeir və sözlərinə müdaxilə etməyə haqqımız yox idi,- o şeirləri və sənin “tərtibçiko dı-se sıxan”ı (“tətribçidən bir-iki söz”) dəfələrlə oxuyub aldğım zövq isə mümkün qüsurları axtarmağa belə imkan vermədi...
Allah səni rəhmət etsin, ey böyük İNSAN, böyük DOST, böyük USTAD!!! Yubileyin mübarək...Ruhun şad olsun həmişə...
Hilal MƏMMƏDOV
