 Mənə ən çox bu sualı verirlər: Qəzet niyə dayandı? Qəzetin iki həftə çıxmamasının səbəbləri bir neçədir ki, ən əsas səbəb maliyyənin çatışmamazlığı idi. Düzdür, sosial şəbəkələrdə "qəzetə köməklik edək” adlı kompaniya keçirildi, amma bir faydası da olmadı. Köhnə dostlarımdan biri "tutaq ki, mən qəzetə 10 manat köməklik etdim, qəzetin işi düzələcək?” sorğusunu etdi. Sorğu mənə ünvanlanmadığı üçün cavab da vermədim. Amma özlüyümdə fikirləşdim: "Doğurdan a, yəni kiminsə qəzetin hesabına 10 manat keçirtməsi ilə qəzetin işi düzələcək?...
Statistika idarəsi 2..
Bir gənc Talış var. Şəxsən tanımıram, virtual aləmdə yazışırıq. Mənə ilk sualı bu olmuşdu: Respublikada nə qədər Talış var? Mən də statistika idarəsinin arayışına əsasən "120 minə yaxın” cavabını vermişdim. Gənc mənimlə razılaşmadı. Öz qəti etirazını etməklə, bu rəqəmin saxta olduğunu bildirdi. Adətim üzrə mövzunu dəyişdim. Amma bu sualdan qaça bilmədim. Bu sualı fasebook səhifəsinə digər bir gənc yerləşdirmişdi. Cavablar müxtəlif idi. 500 mindən tutmuş 2milyon yarımacan deyənlər var idi. Olsun, amma..
2 milyon yarım demirəm, bir milyon olsaydıq, əla olardı. Oxucu deyə bilər ki, nəyə əsaslanıb deyirsən ki, bir milyon yoxuq? Şəxsi müşahidələrim məni bu qənaətə gəlməyə vadar edir. Əgər biz həqiqətən də bir milyon olsaydıq və bu bir milyonun çox yox, bir faizi öz ana dilində çıxan bu qəzeti oxusaydı, biz 10 min tiraj ilə çıxmalıydıq! Bu bir milyonun çox yox, bir faizi hər ay qəzetin hesabına bir manat köçürtsəydi, bu ayda 10 min manat edərdi və biz də bu "analoqsuz” hakimiyyətə, dilənçi kimi əlimizi açmazdıq! (onsuz da bir qara qəpik də köməklik etmirlər, hələ qorxuram ki, məni "vergidən yayınmaqda” ittiham etsinlər..) Amma respublikada olan bir milyon Talışın (həm inanmağım gəlir, həm də gəlmir) heç 0.1 faizi də qəzet ilə maraqlanmır. Əgər qəzet 1000 tiraj ilə çıxırsa və onun da təqribən 30-40 faizi üstümüzə qayıdırsa, hanı o bir milyonun 0.1 faizi? Bax bütün bunları analiz edəndə görürəm ki, hökumətimiz həqiqətən də öz "saxtalaşdırma” şakərindən əl çəkməyib, bizim sayımızı saxtalaşdırıb, amma azaldıb, yoxsa artırıb, bunu yazmaq istəmirəm...
28 may..
Bu gün respublikada 28 may tarixi ADR-in qurulduğu gün kimi qeyd edilir. Amma Sovet dönəmində bu gün sərhəd qoşunları günü kimi qeyd edilirdi və Lənkəranda hərbi parad ilə müşayət olunurdu. Bunu yazmaqda məqsədim Sovet tarixinə ekskurs etmək deyil, məqsədim başqadır.
Həmişə Lənkərana gedəndə, adətim üzrə görmək istədiyim şəxslərə zəng edib, münasib bir çayçıda əyləşib, dərdləşirik. Görmək istədiyim şəxslər də hamısı Lənkəran Xalq Cəbhəsinin qurucularıdırlar ki, onlarla hər dəfə söhbət edəndə özüm üçün nə isə maraqlı bir kəşf edirəm. Bu dəfə də belə oldu. Mənə bir maraqlı hadisə danışdılar ki, oxucu ilə bölüşməsəm, ən azı özümü bağışlamaram..
Demək hadisə vaqe olur 26 may 1989-cu ildə. O vaxt ki, Sovet hökumətinin qılıncının hər iki tərəfi kəsirdi. Əlikram Hümmətov ilə Hüseynqulu Məmmədov 28 may tarixində Lənkəranda 3 rəngli bayrağımızı qaldırmağa qərar verirlər. İlk olaraq parça almaq üçün dükanlara üz tuturlar. İzi azdırmaq üçün göy rəngli parçanı bir dükandan, qırmızı rəngli parçanı digər bir dükandan, yaşıl rəngli parçanı isə başqa bir dükandan alırlar. Parçalar alınandan sonra üz tuturlar Əlikram Hümmətov gilə və Əlikram Hümmətovun həyat yoldaşı bu parçalardan 7 ədəd bayraq tikir. Tikilən bayraqlara isə Hüseynqulu Məmmədov diş pastası ilə kleyin qarışığından ay-ulduz həkk edir. Səhərisi, yəni 27 may tarixində iki ədəd velosiped icarəyə götürüb, Hüseynqulu Məmmədov gilə aparırlar. Bu işi köməksiz edə bilməyəcəklərini başa düşən bu iki şəxs özlərinə daha dörd nəfəri, Kavyaçaş ləqəbli Vaqifi, (çox təəsüf ki, soyadını bilmədilər), sonralar Qarabağ döyüşlərində şəhid olmuş Məmmədov Vaqifi, Əliqisməti və Camal Paşanı da öz sıralarına qatırlar. Mayın 27-dən 28-nə keçən gecə bu altı nəfər iki qrupa bölüşərək, Lənkəranda 6 ədəd bayraq asırlar: İlk olaraq bayraq mərkəzi komitənin qarşısındakı bayraq dirəyinə asılır. Daha sonra isə bayraqları Zabitlər Evinin üstünə, Xalq Deputatları Soveti binasının üstünə, Böyük Bazara, Lənkəran mehmanxanasının üstünə və avtovağzal binasının üstünə asırlar. 7-ci bayrağın taleyi məlum deyil, amma mayın 28-də parad edən və mərkəzi tribunanın qarşısından keçən sərhədçilərin dəhşət içində qışqıraraq "tureçkiy flaq” nidaların təsəvvür etmək elə də çətin deyil. Bax qəhramanlıq budur! Respublikada ilk dəfə bizim BAYRAQ Lənkəran şəhərində 1989-cu ilin 28 may günündə dalğalanıb, həmən bayrağı qaldıranların çoxu bu gün o bayrağın "istisinə” qızına bilmədikləri halda, o bayrağı söküb, ayaqqabılarını silənlər həmən bayrağın verdiyi bütün imtiyazlardan geninə-boluna yararlanırlar. Bir dəfə qalxan BAYRAQ....
Talış Ağsaqqallar Şurası...
Sosial şəbəkədə Talış olaraq öz problemlərimizi daima müzakirə edirik və bu müzakirələrin nəticəsi olaraq Talış Ağsaqqallar Şurasının yaranma zərurəti ortaya çıxdı. Şuraya üzvülük könüllülük əsasında olduğu üçün, hələlik 13 nəfərdən ibarət olan bir Şura yaratdıq ki, bu Şuranın ilk işi Şuranın yaranmasını bəyan etməklə Azərbaycan Respublikasının Prezidentinə, Azərbaycan xalqına, Talış gənclərinə müraciətlər etdik. Müraciətlər çox güman ki, qəzetimizin növbəti saylarında işıq üzü görəcəklər, bununla işim yox, kimlərinsə bizləri "separatçılıqda”, kimlərinsə "iqtidara yarınmaqda” suçlayacaqları da önəmli deyil, önəmli odur ki, Talış xalqı hərəkətdədir, Talış xalqı həm özünü, həm də Azərbaycanı düşünür, Talış xalqı yenədə Azərbaycan üçün ölüb-öldürməyə HAZIRDIR! Qoy bunu hamı eşitsin, bizim adımızdan alver etmək istəyənlər də, dostlar da, düşmənlər də! Azərbaycan bizim evimizdir və biz öz evimizdə öz problemlərimizi sivil yollarla özümüz həll edəcəyik. Anlaşdıqmı???
Rafiq CƏLİLOV,
celilovrafiq@mail.ru"Tolışon Sədo” qəzeti: nöm: 04 (16) 11 fevral 2012
|
