Çəmə həm bə tolışi, həm bə tırki çok nıvıştə şaironədə qıləyni Baləddin Veşoy. Şairi ofəyəvonəti qıləy dıyo tisbirədəy. Nə sahilış (diyo kənoş) nə nığıliş (sə-bınış) zıne bedəni. Bəçəy poeziyə sə jəy hınə piyedəşe. Deştə şikli (formə) nobənoəti, deştə mənə-məzmun rənqarənqəti əvəznıbə neməte, har kəs çəyo curi bəhrə peqəte bəzıne. Çımı sebət Baləddin Veşo şeironədə pencli janri həxədəy...

Şair ıştə şeironədə əsasən hıcə vəzni janron oko doydə. Çoli, pencli, şəşli... Ən ve çoli ijən pencli formədə bıə şeiron nəzəri ve cəlb kardedə.

Baləddini poeziyədə pencli şeirə janri hestışe məxsusi vırə. Pencli deştə qafiyə muxtəlifəti, nobənoə şikli xusyəton dığət kəşedə. (Məqalədə vardəbə misalon çı səvonədə peqətəbə: Baləddin Veşo “Dağ çiçəyi” (Bandi vıl) B-2001)

1)​ Çəy har bəndış aaab(b) qəlibədə bıə pencli şeiron veye. aaab(b) –yəni har bəndi 1-3 misron (aaa) ıştə arədə, 4-5 misron (bb) ıştə arədə həmqafiyə, 5-nə misra esəboy har bəndədə ehandə bedə. Məsələn: Bı ğəlibədə bıə pencliyon 7, 8, 10, 11 hıcəynə be zınedə. 8 hıcəynə pencliyon -- “İd xəş omedə” (s.73-74) ijən “İnə loylo, pə nəsihət” (s.163-164) şeiron de maraği handə bedə.

“İd xəş omedə” şeirədə təsvir kardəbə təbiətə mənzəron, xəlği milliyə adət-ənənon, əvəsorə semoni vardə qılqılon, obrazinə ifadon bıhandon dıli okardedə:

İD XƏŞ OMEDƏ

Dınyo, jimon cəm tojəbe,

Umri-ruji təm tojəbe.

Kijon nəğmə, dəm tojəbe,

Çan cur vanq bə quş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Əvəsorbe, vılon o bin,

Çaşon sırəyn, dılon şo bin.

Şinə orzun yəndı bobin,

Bə rujqori kəş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Zəmin taspəy de həşi zu,

Məholon bin reçin, kavu.

Pevılobe vənəşə bu,

Nəfəs səy bə xoş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Şoyşoy çaşon məst kardedə,

Nubəyn orzun rast kardedə.

Cəm məxloği dust kardedə,

Xəy rost bə, bə bəş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Məydon obə bo əğılon,

Bə canq beşən ım dəğılon

Votdən: Bıstən şin noğulon

Hardı-bırəv foş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

İdə qardış aləm bedə,

Kışti ğande co təm bedə.

Moğnə jəyən bəqəm bedə,

Həvəsən bə cuş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Bo savdonro ço pekardə,

Bo didori umi vardə.

Bıpiyon roy ruşin kardə,

Sırəranq bə çaş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Con votedən, “conə” məsdən,

Kinə bıdə, kinə bıstən,

Orzun jıqo bə sə rəsdən

Bə cohilon xoş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə.

Bə xəlği ruşt bıdə, Xıdo,

Har tono bo mahne sədo

Bə dılon zu, həvəs bıdo

Bəmə xəyrə poş omedə,

Nəvuzə id xəş omedə. (s.73-74)

“İnə loylo, pə nəsihət” 8 hıcəynə pencliədə tolışə xıyzonədə pə-moə movqe bədiiə təsvir doəbə, moə-inə (nənə, yolnənə, xalə, bibi, dodo, yoləhovə) bo hırdəni jə lolon, kardə nozəon hiç yodo benışə ğayğuon (ğəydon) tərənnum kardəbə. Pə (dədə, lələ, yoləpı, yolədədə, yolələlə, mamu, day) doə pəndon, nəsihəton hırdəni tərbiyədə əvəznıbə məziyəton de şinə ləfzi nişo doəbə:

İNƏ LOYLO, PƏ NƏSİHƏT

Umri roysə ço pekardə,

Rujqorisə ruşt ekardə,

Bə çəmə nav xəy bekardə,

Dılo omə şin məhəbbət,

İnə loylo, pə nəsihət.

Xəzinəye, qırd bıkaş, əv,

Ləl-mərcone hırd bıkaş, əv.

Çoke, çənə vird bıkaş, əv,

Bə zənd bıjən, yodo oqət,

İnə loylo, pə nəsihət.

Zoə- pı çoy soyb, kinə- moə roy,

Bıqət yoli botı noə roy,

Bışi de xəy-dıvo doə roy,

Harco , bızın, bəvay hurmət,

İnə loylo, pə nəsihət.

Bəpe zehno fərz bıkəy əy,

Yəşt bızıni, barz bıkəy əy,

Nun ni ğəzənc, ğarz bıkəy əy,

Rufi təbe, xuno ğıryət

İnə loylo, pə nəsihət.

Izhor kardə bo bızıni,

Ərşo to bə dınyo bıni.

Hifz-moğayət bəka tıni,

Nez əhaştni bə şəri ğət

İnə loylo, pə nəsihət.

Omutedə həxə ro şey,

Bə ğəyd mandey, ğıryət kəşey,

Pokon yodo benibəşe

Çe həloli roədə zəhmət

İnə loylo, pə nəsihət.

Veşo, şeiro həx qur bıbu,

Bə həməy quş əv pur bıbu,

Bə İlahi şukur bıbu,

Bəmə əçəy baxşe ibrət,

İnə loylo, pə nəsihət.

(s.163-164) (de mıəllifi redaktə-A.B)

Har bəndi ıştə arədə qafiyə ğəlib aaab(b) bıə 11 hıcəynə pencli şeiron veyin çı şairi lirikə ofəyəvonətiədə: “Dod iştı dastədə” (107-109), “Piyaniskə” (s.109-111), “Fırsəti bə fot mədə” (s.111-112), “Zıkom” (s.112-114), “Ha Elnar” (169-170), “Xıdo ım bəxt” (s.184-185) i.c. Lirik ijən satirikə məzmun kəsb bıkəyonən hestin, hətta kali qılon vanqirəən bedəşone.

“Fırsəti bə fot mədə” pencli (s.111-112) çı şeiron dılədə xarakterike. Əvvəla, vanqirə hestışe, dıminə, satirikə şeire, sabironəy, yəni tip ıştən ıştəni deştə qəpi ifşo kardedə, seminə, çı 11 hıcə şeri ən populyar, ahənqdorə baxşdəy, yəni 4+4+3 ğəlibədəy.

Şeirədə 2 qılə obraz təsvir kardə bedə. Nəsihətmədor qıləy şəxs bəştəsə rukə hırdəni- bə fərzəndi pənd doydə, ıştən ıştə zıvonədə həm ıştə portreti, həmən ıştə fərzəndi portreti kəşedə. Har deynəni mənfi obraze. Nəsihətmədor ıştəniən, bə hədəf sə fərzəndiən deştə qəpi ifşo kardedə:

FIRSƏTİ BƏ FOT MƏDƏ

Fikri pokkə, bə arifon kod mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Çımı durron qılə-qılə hırd bıkə,

Votdənim ki, ıştə vırəy lırd bıkə,

Dust-oşinon bə ıştəsə qırd bıkə,

Zağər bıbi, restarano şot mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Botı çı xəy, həmro bıbu navisə?

Bahast-dəvar, harco bıbu navisə!

Xəyış bıbu, harko bıbu navisə!

Iştən dəfırs, bə co kəson xod mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Besəvodon votdən: harçi elmədəy!

Elmı boçiy? Jimon ısə helmədəy!

Bəştı çı vəc, xəlği veyni zulmədəy?!

Mardəbuən, bəçəy haray dod mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Xəlğ bətı çi, çiç ıştıne, əy çaşkə,

Har vırə be, vəyo ıştə xəy çaşkə.

Nığo bıdə iqlə coni, səy çaşkə,

Coni xəşi hiççisə bə bod mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Bozi omut, rışvə bıstən, hul bıkə,

Xəlği mol ov, ıştə cifi dul bıkə.

Osyo dınq-dınq bıko, tı pul-pul bıkə,

Həni cifo puli doy ni- mod mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Kanə dəbe çı kosibi coni səy,

Bə dast dənoy, həxi harde, zanbox jəy.

Tobə, tıkuş iqlə kopiq bıpyo əy,

Anqışton to bıkə jıqo:- Vot!- mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Dəfırs, bənə loy loşisə eğıre,

Bəhə həxi, çı yətime, səğıre,

Bahast həməy, çı ocize, fəğıre.

Rost bin, dıjmon qit- qit bıdə, kot mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə!

Coy persono, bar-bəhəri bıçın tı,

Lut kosibi de sa fəndi oçın tı,

Uti bıjən, de səhmoni dəçın tı,

Jimon pule, kiən mandə mot, mədə!

Eqınyədə, fırsəti bə fot mədə! (s.111-112)

2)​ aaa(bb) ğəlibədə bıə “Şinə inə” 8 hıcəynə pencli şeir (s.70-71) de penə pencli formə dəy fərğ doydə ki, iyo 4-5-nə misroon har bəndədə ehandə bedən. Hətta dınyo dimədə şair ne, şair nıbəkəsonən bəştə şinə inə şeir (nəğmə, mahne...) həsr kardəşone. Bə həmə moon həsr kardəbə Baləddin Veşo ın şeir hejo bənə nəğmə, mahne tisbirədəy. Sıxanonış ə qədər həzine, soyə-sadəy, səmimi, dılosoxte—bıhand əy bəjən-bəjən handedə, ijən çəyku co bey piyedəşni:

ŞİNƏ İNƏ

Vılin bıvind umri boği,

Bəxti xəşi, coni səği,

Hiç nıkəşoş dardi doği,

Inə, inə, şinə inə,

Çəmə çaşon ruşnə inə!

Dıvo-sənom ə zıvone,

Loylo vote bə şəvone,

Şəvon ojəçaş dəvone,

Inə, inə, şinə inə,

Çəmə çaşon ruşnə inə!

Balon roədə okay conı,

Yolbey çaş kay, qa roonı,

Kəşəy həmə əzobonı,

Inə, inə, şinə inə,

Çəmə çaşon ruşnə inə!

Umro umur bəxş kay bəmə,

De zilləti yol kay həmə,

Orzu-komon nıbe nimə,

Inə, inə, şinə inə,

Çəmə çaşon ruşnə inə!

Ovand əpiş- bə ro beşum,

Həvəs bıbum, bə dıl dəşum.

Bəştı mehron ğıbon bışum,

Inə, inə, şinə inə,

Çəmə çaşon ruşnə inə!

Betı Veşo dıl ğəmədəy,

Boy dast dəsu bə çımı səy.

Coni şifom bə dastədəy,

Inə, inə, şinə inə,

Çəmə çaşon ruşnə inə! (s.70-71)

3) “Səğ bıbəbən” – çı 8 hıcəynə pencli şeiri (s.71-72) ğəlib təmom co cure: aaaab ( yəni har bəndi 5 misro 4 sətr deyəndı qafiyəy, oxonə sətri mıstəğılə ğafiyə hestışe. Şeirədə şair bə inə vətəni ovardedə, Xəyolən Tolışi təbiəti vıjəbəvıjə nəvedə, boğ-boğçon, ku-kəməndon, bandı-dəon, hamo-diməon, honi-ruon, ku-rıjılon, mol-mələon, kijə- kəvulon seyr kardedə, fəxrmand bedə, Lirikə obrazi patriotəti, pokəvonəti, vətənpiyəti bə cuş omedə! Bə jıqo vətəni, yurdi, məskəni, bə jıqo bəhrəmandə zəmini, qəncinə bumi xıvand beyro bə həməy, əlbəttə, iminə nubədə bə yolə Xıdo təşəkkur kardedə:

SƏĞ BIBƏNƏN

Xıdo ovand-rayə mıjdə,

Bıdə bəmə xəyə mıjdə,

Cəm məxloği piyə mıjdə,

Xos bahari şoyə mıjdə,

Butə vılon, səğ bıbənən.

Dənıqijyo bəfo bıdə,

Təb bə şeiri həvo bıdə,

Bə jimoni səfo bıdə.

Bə şin mahne ifo bıdə,

Şo bılbılon, səğ bıbənən.

Mehmon kubız, ceyron bəşmə,

Ruşin bıbu şımə çaşmə,

Sardə ovon çaşi ruşnə,

Ənşand dıli tamə, təşnə

Honi ğılon səğ bıbənən!

Həvəs ocuş boy həmişə,

Qin nıbu hiç i roəvijə,

Bə seyr beşə, bə ov bışə

Çokon nəvə həmo, vişə,

Ku, rıjılon, səğ bıbənən!

Bəhar oməy, jimon be hurr!

Bəhrəş rostbe, zəmin be ğur!

Çimənon ranq həzo i cur!

Vəşti oşə xoş, bolı-pur

Im məholon, səğ bıbənən!

Bı çəkeron rast beşəşon? (koluştuğ- qiləmivə kul)

Pur qıldık, ser, sioqləşon.

Hındılə kul vardə huşon,

Əvəsori nubar-nışon

Eğə kulon, səğ bıbənən!

Bə şəv Ovşum eğandə zanq,

Bə ruj Həşi ruşnə sa ranq,

Ku-kəfşənon şinə ahanq,

Qələvonon tutəki vanq-

Şin nəğılon, səğ bıbənən!

Co aləme – ruyo dənışt,

Zərfət bıkə, yəndı sənışt,

Sığonsə bə Həşi bınışt,

Dəvomkə roy, aşiş mənışt.

Ha əğılon, səğ bıbənən!

Məhəbbəti nışon həmə,

Bəy sıxanış- bə ni damə.

Im tam jəyo həsrət omə

Beqıno bə çaşo emə

Arsə tılon, səğ bıbənən! (astəqulon/ arsə pılon)

Çımı xəlğım- çımı peştım,

Çımbənavım, çımbəpeştım!

Qınom bəbu, əy bışıştım!

Bəşmə səlom bınıvıştım,

Rukon, yolon, səğ bıbənən!

Jimon xoşe, xəy ahure,

Xıdo bızın bə şukure,
Veşo, dınyo cəm i cure,

Bo çokyon de çoki pure,

Çokə qılon, səğ bıbənən!

(s.71-74) (de mıəllifi redaktə)

4) “Mubarək bıvotən” pencli (s.75) orijinal qafiyə, baxş, hıcə sistem hestışe: AaBbc- çı şeiri iminə bəndi ğəlib jıqoy: yəni 11 hıcəynə 1-nə misro de 4 hıcəynə 2-nə misro həmqafiyəy, 11 hıcəynə 3-nə misro həmqafiyəy de 4 hıcəynə 4-nə misro. Əmma 5-nə misro bənə mıstəğılə qafiyə de rədifi kuluşiedə. Tojəti bımədəy ki, 2, 4-nə misron bə ənənəro 11 ne, 4 hıcə ono bedə:

MUBARƏK BIVOTƏN

Mubarək bıvotən bə xosə rujon: (11)

Bə xəy obujon(4)

Mubarək bıvotən bə ruşnə omey (11)

Bə həşi damey (4)

Bə toyki, zılmoti vido bıvotən! (11) ...

İminə bəndiku vındə bedə ki, ın şeir nıvıştəbə bo vəyə, noməruji, mobəruji mərasimədə peğandə-handəbə ovardəmoniro. Şeirədə dıvo-səno, xəy-dıvo, pənd-nəsihət, orzu-kom ifadə kardəbə. Sıftəku bə oxo 1,3 sətronədə mubarəkbodəti (budəti, budbe) əzmədəbə şair, 5-nə sətrədə bə siyo (şər) ğıvvon nifin (nifrət, ğəzəb, kin) izhor kardedə, “vido bıvotən!” votedə- ıştə nido sədo rost kardedə!

Mubarək bıvotən bə savdı, mehri,

Bə eşqi sehri!

Mubarək bıvotən bə şin xəyoli,

Bə şin vusoli!

Bə ğəmi, coəti vido bıvotən!

(Mubarək bıvotən bə savdo nomi,
bə eşği təmi!
Mubarək bıvotən de qəvi puri,
bə şin rujqori!
Bə ğəmi, coəti vido bıvotən!)
(de mıəllifi redaktə-A.B.)

Klassikə poeziyədə, Azərboyconi şeirə şiklonədə heste mustəzod nomədə qıləy şeirə formə. Veyəzınon, ədəbiyoti-şeiriyətiku xəbədo bəkəson xıyol nıkən ki, Baləddini in şeir həminə mustəzodi qıləy cure. Yəni bə misron qıləy kırtə (lumə) baxş əlavə kardə bıə. Xeyr, Baləddini bı şeirədə har bəndi 2, 4-nə sətron əlovə (quləğə, ziyodə) ne, tam fəxri misroye ki heste!

Mubarək bıvotən bə şoy mərəkon,

Bə həmə çokon!

Mubarək bıvotən pokə odəmon,

Bə xəy ğədəmon!

Bə şəri, lənəti vido bıvotən!

Mubarək bıvotən bə obə vılon,

Şo bıbun dılon!

Mubarək bıvotən bə qur jimoni,

De hurr zıvoni!

Bə teli, nifrəti vido bıvotən!

Mubarək bıvotən bə hovon, dodon,

Bə həmə idon!

Mubarək bıvotən bı dınyo dimi,

Bə əğlon ome!

Bə marde, xıvəti vido bıvotən!

Mubarək bıvotən bə orzu-çinon,

Bə çin bə hanon!

Mubarək bıvotən bə rujon obe,

Ovandin bəbe!

Bə teli, kuləti vido bıvotən!

(s. 75) (de mıəllifi redaktə-A.B.)

5) Baləddini de məhorəti bə ğələm sə pencliyonədə jıqo qıləy ğəlib heste ki, hətta çəmə poeziyədə jıqo pencli bə bıhandon kam-kam rast omedə: aaabb, cccdd, çççee... Yəni pencli har bəndi ıştə mıstəğılə qafiyə sirə hestışe: “Bo vətəni peşt bıbən” (s. 87-88) , “Bəşti yod bomem” (s.174-175) ijən co şeiron bı ğəlibədən.

“Bo vətəni peşt bıbən” pencliyədə şair tənğıd kardedə cəmiyəti neqativə cəhəton: nodurustə koon, maştənə ruji fiknikə- bənə vaştənə jimonbıkə, sovı ıştə tani, ıştə luzi ğəydi bımand, əmma bo xəlği, bo vətəni biqonə mandə tipon- beğeyrəton! Şair bo xəlği, bo vətəni peşt beyo dəvət kardedə vətəndoon:

BO VƏTƏNİ PEŞT BIBƏN
(i poə)

Vey Tolışi ğıryət dırıst vadoy ləs,
Tani ğəydi, luzi dardi kəşdə, vəs;
Çoknə bəjyie peşo bımon oməy bəs?-
Befər jidən, beğəyd bənə vaştənə,
Xıyol bıkə ni çımono maştənə!

Boçi qəpi dıroz bıkəm- nəğıl az,
Ve moə vindəm bı zəmono dəğıl az,
Ğur kardedə: Perosnedəm əğıl az-
Loylo jəydə bo korpə coy zıvono,
Bo vətəni çı peşt bəbe çəvono?!

Har zoə bızand çı səbarzi moə bə ni,
Har perəsəy bo vətəni zoə bə ni!
Nuperəson nəsihət çok doə bə ni-
Har vırə be, çaş kardedən ıştə xəy,
Nığo doydən iqlə coni deştə səy!...

Fik kardənin jimon çiçe be vətən,
Ğıryət çiçe, imon çiçe be vətən,
Bə maştənə qımon çiçe be vətən?-
Coy soğnədə yol bıbıy dard qon bedə,
Ta kijonən oroşko hest, lon bedə! (məskon, yurd)

Boçi jıqo behurryətin ve merdon,
Abruşon ni, beğıryətin ve merdon,
Roy səğırin, behurmətin ve merdon,
Zanbox bə sə, bənəy pəsi lol jidən,
Bo hardero jidən ımon, mol jidən!
(s.87-88)

“Bəştı yod bomem” pencli bə nokom məhəbbəti həsrbə. Qıləy məhəbbət ki, aşiq ıştə piəy hiç yodo bekarde zınedəni, hiç nəğmə əy ovindəni, hiç ruşnə-şom əy ruşnedəni. Aşiq məşuqəku qırəy kardedə ki, ısə sə dəpuşəşe, qirəm coyli mandı, çəşə ars ebəkarde, bəvədə dard bəzıne, aşiqi bə yod dəbənoy...

BƏŞTI YOD BOMEM

Xatirəm çə yodo kom əbıni hiç,

Dılım de co nəğmə rom əbıni hiç,

Co botı bənə mı şom əbıni hiç,

Coyli biş, pərişon bəştı yod bomem,

Arsi pur kay çaşon, bəştı yod bomem.

Rujqori xoş səfo oroxne, şiş tı,

Boştə vanqoy ğəmı doroxne, şiş tı,

Dastı çımı dasto peroxne, şiş tı,

Çə dıli rık eməy, bəştı yod bomem,

Məhəbbət şoy taməy, bəştı yod bomem.

Dard ğədəm bə umri boğ bənoy i ruj,

Nəm bəje, mijonsə şığ bənoy i ruj.

Həsrət bə dıli səy doğ bənoy i ruj,

Xıyolo bəqardem, bəştı yod bomem,

Dılo dəbəvardem, bəştı yod bomem.

Bo orzun kəşı bəy az bıbum qirəm,

Vindeyo xoşı bəy az bıbum qirəm,

Bə royış çaşı bəy az bıbum qirəm,

Bə nomım bəlarzeş, bəştı yod bomem,

Bə har vanq pelarzeş, bəştı yod bomem.

Bemı çan ğəyd botı çin bəka rujqor,

Diyəno xoş sırə qin bəka rujqor,

Bə dast nomə vəsli şin bəka rujqor,

Də eşqi, həvəsi bəştı yod bomem,

Har dəmdə, har ləzi bəştı yod bomem!

aaabb, cccdd... ğəlibədə, əmma 10 hıcəynə pencli adətən bo nəğmə, mahne məqsədiro nıvıştedən. Şair Baləddini “Ne məvot bəmı” şeirən hejo bı ənənəvi janrədə, məhəbbət temadə bə ğələm sə bıə.

NE MƏVOT BƏMI

Dılom dard heste, vote zındənim,
Noysofi ğəste, vite zındənim,
Çaşon han vitə, hıte zındənim,
Şoyonım təro, çaşonım bəro
Odyəsom hejo bəştı omə ro?

Ənə noz kıve qıləy co vıli,
Eşğış panzi be ğəmqinə dıli,
Çaşonıj şışte arson etıli,
Əlocım zındəş, iqlə ıştəniş,
Nə nığo doydəş, nəən kıştəniş.

Bılbılonsə ve az aşığ bətı,
Noz kardəş əve, ın dılı sə tı,
Nıznəy bətəve, çand doğı jə tı?
Həmə həmronım qit bən de yari,
Coyliş haştə mı, hələn dildari.

Sırdən bo çaş jəy ə məstə çaşon,
Veşo dıli səy çə mijon nışon...
Bə vəm oməbəy, o bıkəm kəşon,
Ə busə şini dəmone, ha yar,
Ne məvot həni, əmone, ha yar.
19.02.2001.

 

Şairi şeironədə pencli janri formə-şikil rənqarənqəti çanə otırnoş, orəxə-çi ni, əmə dığətımon cəlb karde bə kamişi ğəlibon. Hisob kardedəmon ki, Baləddini poeziyə həxədə ın dı-se sıxan sıftənə sətronin, tədğiğat dəvam bəka, şairi ofəyəvonəti omə ənkə tənqidəvonon, ədəbiyotşunason təhlil-tənğıd obyekti bəbe, inşəAllah!

Allahverdi BAYRAMİ

01.07.2015. Mədo